آته‌ی زشت‌کار

.
بعد این‌که چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما را باید سر سوزاند و بر مناره‌ی کوه دوصد پیکر روان چرخاند و عود در مجمره کرد و چون نسیم در رسید آستین‌ها گریخت از صبر و امان تیشه کرد او بدین جای‌گاه بی‌شرم‌ناک خفته‌ای بر دروازه‌هایِ درونِ سیل‌زده‌ات با چکامه‌های افسون‌گرِ صد‌هزار مانده به یک اقیانوس چون برکه از کویر ریشه می‌دواند به رویِ آتشین گدازه‌هایِ چشمانِ گرگانِ جنوب‌گان تشنه از خونِ ده‌مَن آدمی‌زاده‌ای بنالد و بچیند از آن شوم‌ناک درختِ الهه‌گانِ ناشکیبا که می‌رانند هرچه نامیرابشر است به وحدتِ شناختِ جهلِ خویش مسلح از دو جفت پیکر در پاریایِ مقدسِ خون‌افشانِ جذامیِ خویش.
..