1. انسانِ تردیدگر و نسبینگر ازخودبیگانه است. تردید نکنیم، انتخاب کنیم و مسئولیتِ انتخابمان را فهم کنیم، کنش کنیم نه واکنش. مانند شهسوارانِ جهانِ کهن باشیم، در این دنیایی که دیگر قهرمانی ندارد، منفعل و بیمسئولیت است.
2. ولی انسانی که تنها به خواستِ اکنوناش میاندیشد، و عمل میکند بدون فهمِ خواست و کنشاش؛ انسانی آزاد، رها، درلحظه و انتخابگری نیست. برعکس ترسو، ازخودبیگانه و نسبینگر است. چرا که تنها به میلِ درلحظهاش میاندیشد و در پیِ شناختِ خود، امیالاش و دیگری برنمیآید. مسئولیتِ عملاش را نمیپذیرد و سرانجامِ عملاش را بر محیط و دوستاناش نمیسنجد. در واقع میتوان گفت، عمل(کنش) نمیکند، تنها به میلِ درلحظهاش واکنش نشان میدهد. .. ...بی تار و پود......